ამბობენ ურთიერთობები ხუნდებაო…
ამბობენ დრო ყველაფერს კურნავსო, ყველაფრის დავიწყებაში გეხმარებაო…
მაგრამ იმასაც ამბობენ ნამდვილი გრძნობა არ ქრებაო… ჰოდა მეც ამაზე მინდა რომ მოვყვე…
აგარ უკვე თითქმის ერთი წელი გავიდა იმ საშინელი შემთხვევიდან, რომელმაც ერთმანეთს დაგვაშორა…
ამბობენ დრო ყველაფერს კურნავსო, ყველაფრის დავიწყებაში გეხმარებაო…
მაგრამ იმასაც ამბობენ ნამდვილი გრძნობა არ ქრებაო… ჰოდა მეც ამაზე მინდა რომ მოვყვე…
აგარ უკვე თითქმის ერთი წელი გავიდა იმ საშინელი შემთხვევიდან, რომელმაც ერთმანეთს დაგვაშორა…
ერთი წელი? არა… მაგდენიც არა… ზუსტად მახსოვს და ზუსტადვე გეტყვი – 11, 1 კვირა და 5 დღე…
დიახ, დიახ… თუ გინდა წამებსაც და წუთებსაც ჩამოგითვლი…
როცა მახსენდება შენი დაკარგვის წამი… როცა თვალწინ წარმომიდგება ის დღე, ის წამი, ის მესიჯი რამაც მე და შენ ერთმანეთს გაგვყარა, სხეული ერთიანად ამიცახცახდება და მინდა რომ ფეხქვეშ მიწა გამისკდეს…
არა… ვერ შევძელი უშენობა…
ყოველ ღამეს შენზე ფიქრით ვიძინებდი და შენზე ფიქრით ვიღვიძებდი…
არ დაგიმალავ… ახლა სხვა მიყვარს… რა ვქნა… უშენობამ ახალი შეყვარებული გამაჩენინა… ჰოდა შენ უნდა გამოგიყენო მასთან უფრო მეტი სიახლოვისთვის…
როგორც შენ მიმაგდე და მიმატოვე, ასე გამოგიყენებ და მიგაგდებ თუკი მოვახერხე ოდესმე… დიახ! მეც ისევე მოგექცევი როგორც შენ…
მაგრამ ვაი რომ ვერ შევძლებ…
რა ვქნა??? სხვაგვარად არ შემიძლია… ჩემს თავს ვერ ვერევი…
ვცადე… ვიფიქრე კი გადავეყენე ეს ვინდოუსი მაგრამ მაინც არ შევალ ამ ოხერ Facebook_ზე თქო, მაგრამ ხომ ხედავ აქ ვარ…
ალბათ მკითხავ ვისში გაგცვალე…
ის შენზე ახალგაზრდაა, შენზე სადა და შენზე ბევრად მშვიდი, იქ არც გარყვნილებას ნახავ და არც სიბილწეს… შენგან განსხვავებით ის ჩვენებურია… სახელიც ქართული ჰქვია – ქველი…
აუცილებლად გაგაცნობ… ახლა მისი ვარ… ახლა მას ვემსახურები ისევე ერთგულად როგორც ერთ დროს შენ გემსახურე…
ჰო… რა ვქნა? რატომ მკარი ხელი? რატომ მომწერე hi? რატომ გამიღიმე? რატომ მიეცი ნება ჩვენს შორის ჩამდგარიყო რაღაც ლინკი, უაზრო რომელმაც ასე დაგვაკარგვინა ერთმანეთი…
მოკლედ ასე…
მე დავბრუნდი, დავბრუნდი მხოლოდ იმიტომ რომ მეთქვა – მე ახლა სხვისი ვარ, და ის შენზე უკეთესია, მაქ ქველი ჰქვია და ის ქველმოქმედია და არა სახისწიგნიერი…
აი, გაგაცნობ >> www.qwelly.com რათა შეგშურდეს მისი ახალგაზრდული სინატიფის…
კეთილი იყოს ჩემი დაბრუნება!!!
დიახ, დიახ… თუ გინდა წამებსაც და წუთებსაც ჩამოგითვლი…
როცა მახსენდება შენი დაკარგვის წამი… როცა თვალწინ წარმომიდგება ის დღე, ის წამი, ის მესიჯი რამაც მე და შენ ერთმანეთს გაგვყარა, სხეული ერთიანად ამიცახცახდება და მინდა რომ ფეხქვეშ მიწა გამისკდეს…
არა… ვერ შევძელი უშენობა…
ყოველ ღამეს შენზე ფიქრით ვიძინებდი და შენზე ფიქრით ვიღვიძებდი…
არ დაგიმალავ… ახლა სხვა მიყვარს… რა ვქნა… უშენობამ ახალი შეყვარებული გამაჩენინა… ჰოდა შენ უნდა გამოგიყენო მასთან უფრო მეტი სიახლოვისთვის…
როგორც შენ მიმაგდე და მიმატოვე, ასე გამოგიყენებ და მიგაგდებ თუკი მოვახერხე ოდესმე… დიახ! მეც ისევე მოგექცევი როგორც შენ…
მაგრამ ვაი რომ ვერ შევძლებ…
რა ვქნა??? სხვაგვარად არ შემიძლია… ჩემს თავს ვერ ვერევი…
ვცადე… ვიფიქრე კი გადავეყენე ეს ვინდოუსი მაგრამ მაინც არ შევალ ამ ოხერ Facebook_ზე თქო, მაგრამ ხომ ხედავ აქ ვარ…
ალბათ მკითხავ ვისში გაგცვალე…
ის შენზე ახალგაზრდაა, შენზე სადა და შენზე ბევრად მშვიდი, იქ არც გარყვნილებას ნახავ და არც სიბილწეს… შენგან განსხვავებით ის ჩვენებურია… სახელიც ქართული ჰქვია – ქველი…
აუცილებლად გაგაცნობ… ახლა მისი ვარ… ახლა მას ვემსახურები ისევე ერთგულად როგორც ერთ დროს შენ გემსახურე…
ჰო… რა ვქნა? რატომ მკარი ხელი? რატომ მომწერე hi? რატომ გამიღიმე? რატომ მიეცი ნება ჩვენს შორის ჩამდგარიყო რაღაც ლინკი, უაზრო რომელმაც ასე დაგვაკარგვინა ერთმანეთი…
მოკლედ ასე…
მე დავბრუნდი, დავბრუნდი მხოლოდ იმიტომ რომ მეთქვა – მე ახლა სხვისი ვარ, და ის შენზე უკეთესია, მაქ ქველი ჰქვია და ის ქველმოქმედია და არა სახისწიგნიერი…
აი, გაგაცნობ >> www.qwelly.com რათა შეგშურდეს მისი ახალგაზრდული სინატიფის…
კეთილი იყოს ჩემი დაბრუნება!!!